[ و ابو جعفر محمد بن على باقر از او ( ع ) حکایت کرد که فرمود : ] دو چیز در زمین مایه أمان از عذاب خدا بود ، یکى از آن دو برداشته شد پس دیگرى را بگیرید و بدان چنگ زنید : امّا امانى که برداشته شد رسول خدا ( ص ) بود . و امّا امانى که مانده است آمرزش خواستن است . خداى تعالى فرماید « و خدا آنان را عذاب نمى‏کند حالى که تو در میان آنانى و خدا عذابشان نمى‏کند حالى که آمرزش مى‏خواهند » [ و این از نیکوتر لطایف معنى را برون آوردن است و ظرافت سخن را آشکار کردن . ] [نهج البلاغه]
لوگوی وبلاگ
 

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :27
بازدید دیروز :2
کل بازدید :61376
تعداد کل یاداشته ها : 68
103/9/9
1:50 ع

ایران در آتش !

 

بر ساحلت دزدان دریایی آواز می خوانند،چنگیزیان با لشکری جرار در بیشه هایت اسب می تازند،ایران در آتش! تاراج در بازار زرگرها فریاد کن تاریخ تلخت را،با دست پولادین محرومان شمشیر بر سوداگران بر کش،ایران در آتش! وقتی درفش سبز پیروزی بر کوه هایت شعله ور گردد، وقتی شب یلدا سحر گردد از عاشقان کشته ات یک دم یادآور زیبای لیلی وش،ایران در آتش!