واقعیت های جهان فردا در قالب استعداد های جامعه ی امروز وجود دارد:
مردم می توانند با توجه به استعدادهای موجود به پرورش جنبه ی ویژه ای از آن پرداخته و جامعه را به سوی گزینه ای که استعداد آن را دارد به حرکت آورند.
علم تاریخ به معنای نوین آن علمی است که استعدادهای یک ملت را که واقعیت های جهان فردا خواهند بود به ما معرفی می کند.
در این برداشت از مساله،جامعه چونان شخصیتی است که می تواند استعدادی را بر استعداد دیگری ترجیح داده و در این فرآیند به آینده شکل ویژه ای بخشد.
عامل گزینش نیز خود از پدیده ها و نهادهای اجتماعی است. اما اثر آن معطوف به آینده است. به گفته ی دیگر اثری که گذشته و حال بر آینده می گذارند موجب پدید آمدن نیرویی می گردد که کشش آن بر زمان حال احساس می شود.
هنگامی که ساختمانی بر پاست،می توان تاریخ ساخت آن را در قالب شرحی از حوادث گذشته بررسی کرد. یعنی می توان مشخص کرد که «پی» ساختمان در چه زمانی کنده شده،چه زمان دیوارهای آن را ساخته اند و چه زمان درهای آن را نصب کرده اند و ... . اما ساختمانی که هنوز ساخته نشده است با کشش خود برنامه ی کار را نشان می دهد. در اصطلاح می گویند: ساختمان به این تعداد «آجر» ، به این تعداد «در» و ... نیاز دارد.
گذشته ها تنها امروز را نساخته اند،بلکه فردا را نیز خواهند ساخت. تاریخ به ما نشان می دهد که با چه استعدادی ، امروز پدید آمده و با استعدادهای موجود ، چگونه فردایی پدید خواهد آمد. سرانجام تاریخ به ما نشان می دهد که کدام یک از حرکت هایی که امروز وجود دارد ناشی از کشش جهان فرداست.
خواسته های یک ملت عبارت است از کشش هایی که جهان فردای آن ملت بر مردم امروز تحمیل می کند،تحمیلی دلپذیر که امروز با هزاران وسیله،موجبات آن را فراهم می سازیم.
