اول: دولت در کشور ما به حامل های انرژی یارانه می دهد و هزینه ی آن را برای مصرف کنندگان پایین نگه می دارد البته انرژی ، تنها چیزی نیست که با یارانه توزیع می شود و موارد دیگری مانند نان هم از جمله کالاهایی هستند که با یارانه ی دولتی به مردم عرضه می شوند. پرداخت یارانه برای این اقلام به این معنی است که دولت بخشی از ذخایر و درآمدهای عمومی کشور را برای عرضه ی ارزان این موارد به مردم و آسایش بیشتر آنها مصرف می کند. در این شیوه ، یارانه لزوما به نیازمندان نمی رسد؛ بلکه به عکس ، هر کس که بیشتر از انرژی و اقلام یارانه استفاده کند ، کمک مالی بیشتری هم از دولت دریافت می کند. به طور مثال هر کس خانه ی بزرگتری دارد و از چراغ ها و لوسترهای بیشتری استفاده می کند ، همچنین استخر خانگی خود را از آب تصفیه شده پر کرده ، اتاق های متعددش را با بخاری های زیاد گرم می کند ، بسیار بیشتر از مستأجری که در خانه ی یک اتاقه ی خود ، یک لامپ و یک بخاری دارد ، از کمک های دولت و یارانه ها بهره مند می شود.

گامی ناگزیر (تحلیلی بر هدفمندسازی یارانه ها):

«ایران یکه تاز مصرف انرژی در جهان» ، «ایران رکورد دار مصرف انرژی در جهان است» ، «شدت مصرف انژی در ایران هفت برابر متوسط جهانی است» ، «ایران با یک درصد جمعیت جهان ، نه درصد سوخت جهان را مصرف می کند» ، «رشد 107 در صدی مصرف سرانه ی انرژی ایران از سال 1990» و «نرخ رشد مصرف حامل های انرژی در ایران سه برابر مقدار جهانی است» ، این ها تنها بخشی از عناوین اخباریست که با جستوجوی عبارت «مصرف انرزی در ایران» به دست می آید. مروری کوتاه بر همین عناوین نشان از وضعیت وخیمی دارد که ما سال هاست بدان گرفتاریم.

شاید نخستین و فوری ترین سوغات این سفر از گذشته ، توجه به همین نکته باشد که خداوند ما را با اختلاف هایمان آفریده است. او نخواسته است که ما با یک عینک یا از یک پنجره به دنیا و حتی خود خداوند نگاه کنیم. این سوغات ، تجربه ی گرانبهایی است که این مجموعه امیدوار است آن را به ارمغان آورده باشد.

داستان فکر این سرزمین ، داستانی است که در زمان های مختلف شباهت هایی به هم دارد و ماجراهایش تکرار می شود.

یکی از ماجراهای بسیار تکراری ، کشیده شدن پای شمشیر به میان بحث های فکری است. اگر تنها دستاورد این سفر روشن شدن همین یک نکته باشد ، ما رنج و مرارتی را که برای این سفر کشیده ایم از یاد می بریم و امیدوارانه به عزمی دیگر و سفری دیگر می اندیشیم.

اگر فکر ایرانی در گذر زمان و به تدریج ، راه کمال را پیموده است ، مجموعه ی فکر ایرانی نیز به تدریج و با دقت نظر و پیشنهادهای فاضلانه ی اهل نظر ، به کمال نزدیک خواهد شد

ایران در آستانه ی تغییر:

مجموعه ی «داستان فکر ایرانی» سفری است به گذشته، به گذشته ی پر راز و رمز سرزمین کهن ایران. سفری است به گذشته، اما نه برای فرو ماندن در آن ، بلکه برای دیدن و چیدن و برگشتن به امروز.

می گویند تاریخ ، پاسخ و پرسش ماست از گذشته ! در این مجموعه نیز ما با پرسش هایی به گذشته سفر کرده ایم و با پاسخ هایی برگشته ایم ! یقین داریم اگر پرسش های دیگری داشتیم پاسخ هایمان نیز متفاوت بود و یا حتی اگر مسافرانمان کسان دیگری بودند باز هم پاسخ های دیگری را سوغات می آوردم.

ما به گذشته رفته ایم و از گلستان فکر ایرانی ، گل هایی چیده ایم و برای خوانندگانمان هدیه آورده ایم ، گل هایی از تجربه ها ، خیال ها و تلاش های نیاکانمان.

خواسته ایم تصویری از زندگی فکری آنان بدهیم ، تصویری از نگاه آنان به آسمان و زمین ، تصویری از اختلاف ها و دعواهای فکری شان.

بسیاری از اختلاف ها و دعواهای فکری امروز این سرزمین ، ریشه در دیروز دارد در گذشته ، آدم های بسیاری جان خود را بر سر اختلاف های فکری از دست داده اند. بعضی ها به علت این اختلاف ها حکم به قتل و مرگ دیگران داده اند ، بسیاری شمشیر کشیده اند و بسیاری زندگی ، آرامش و حتی جان خود را از کف داده اند ، اما هنوز این اختلاف ها به قوت خود باقی است و باقی خواهد ماند.

واقعیت های جهان فردا در قالب استعداد های جامعه ی امروز وجود دارد:

مردم می توانند با توجه به استعدادهای موجود به پرورش جنبه ی ویژه ای از آن پرداخته و جامعه را به سوی گزینه ای که استعداد آن را دارد به حرکت آورند.

علم تاریخ به معنای نوین آن علمی است که استعدادهای یک ملت را که واقعیت های جهان فردا خواهند بود به ما معرفی می کند.

در این برداشت از مساله،جامعه چونان شخصیتی است که می تواند استعدادی را بر استعداد دیگری ترجیح داده و در این فرآیند به آینده شکل ویژه ای بخشد.

عامل گزینش نیز خود از پدیده ها و نهادهای اجتماعی است. اما اثر آن معطوف به آینده است. به گفته ی دیگر اثری که گذشته و حال بر آینده می گذارند موجب پدید آمدن نیرویی می گردد که کشش آن بر زمان حال احساس می شود.

هنگامی که ساختمانی بر پاست،می توان تاریخ ساخت آن را در قالب شرحی از حوادث گذشته بررسی کرد. یعنی می توان مشخص کرد که «پی» ساختمان در چه زمانی کنده شده،چه زمان دیوارهای آن را ساخته اند و چه زمان درهای آن را نصب کرده اند و ... . اما ساختمانی که هنوز ساخته نشده است با کشش خود برنامه ی کار را نشان می دهد. در اصطلاح می گویند: ساختمان به این تعداد «آجر» ، به این تعداد «در» و ... نیاز دارد.

گذشته ها تنها امروز را نساخته اند،بلکه فردا را نیز خواهند ساخت. تاریخ به ما نشان می دهد که با چه استعدادی ، امروز پدید آمده و با استعدادهای موجود ، چگونه فردایی پدید خواهد آمد. سرانجام تاریخ به ما نشان می دهد که کدام یک از حرکت هایی که امروز وجود دارد ناشی از کشش جهان فرداست.

خواسته های یک ملت عبارت است از کشش هایی که جهان فردای آن ملت بر مردم امروز تحمیل می کند،تحمیلی دلپذیر که امروز با هزاران وسیله،موجبات آن را فراهم می سازیم.