ششم: هدفمندسازی یارانه ها اقدامی لازم و ناگزیر برای پیشرفت کشور و حفظ سهم نسل های آینده از انرژی های خدادادی ای مرز و بوم است. هدفمندی یارانه ها در بسیاری دیگر از کشورهای پیشرفته نیز اجرا شده ، و یارانه ها به اشکال مختلف مانند کمک به بهداشت و آموزش ، بیمه های بیکاری و کمک به گسترش سیستم های حمل و نقل عمومی ، به منظور رفاه مردم هزینه شده است. در ایران نیز این گام بزرگ و جراحی کلان اقتصادی می تواند فصلی نو از رونق اقتصادی ، و پیشرفت و رفاه کشور را به ارمغان آورد. اکنون که دولت دهم همچون دولت نهم با شجاعت در پی اجرای طرحی بر آمده که در اکثر دولت های گذشته نیز مطرح بوده ولی توان و جسارت اجرای آن وجود نداشته ، شایسته است هر یک از ما نیز به سهم خود به اجرای این برنامه بزرگ یاری رسانیم و دولت را در جهت اجرای هر چه بهتر آن کمک کنیم.
پنجم: هدفمندسازی یارانه ها با توجه به آنچه گذشت در درازمدت به نفع مردم و کشور خواهد بود؛ اما تغییری که این طرحدر زندگی روزمره ی ما خواهد گذاشت ، فشار برای اصلاح الگوی مصرف در خانواده هاست. اگر خانواده ای پیش از اجرای این طرح به اصلاح الگوی مصرف پرداخته باشد ، بعد از اجرای این طرح نیز هیچ مشکلی را حس نخواهد کرد و از باقی مانده ی یارانه ها می تواند در جهت افزایش رفاه خانواده استفاده کند؛ اما اگر خانواده ای به مصرف مسرفانه و بدون دقت انرژی عادت کرده باشد ، حتما باید شیوه خود را تغییر دهد ، والا بعد از اجرای این طرح نه تنها امکان استفاده از یارانه های اختصاص یافته در دیگر مصارف را نمی یابد ، بلکه باید بخشی از درآمدهای معمول را نیز صرف پرداخت هزینه ی انرژی مصرفی خود کند. بنابراین سختی اصلی هدفمندسازی یارانه ها ، اصلاح الگوی مصرف خانواده در مورد حامل های انرژی و اقلام یارانه ای است.
چهارم: در ماه های گذشته گروه های متعددی نگرانی هایی را از اجرای این طرح ابراز داشته اند که برخی از آنها به نیت خیر و برخی دیگر نیز برای ایجاد مخالفت مردمی در اجرای این جراحی کلان اقتصادی بوده است. قطعا ناکام ماندن ای اصلاح بزرگ ، خواست جمع زیادی از دشمنان داخلی و خارجی این نظام و مردم است؛ اما جالب است بدانید که حذف یارانه ی برخی کالاها در سال های گذشته نیز صورت گرفته است و بر خلاف آنچه برخی مدعی هستند ، نه تنها هیچ اتفاق هولناکی در نتیجه ی حذف این یارانه ها نیفتاده ، بلکه عرضه آنها بهتر و آسان تر نیز شده است. از جمله ی این اقلام می توان به مواد شوینده مانند پودر لباس شویی و یا کالای دیگری مانند سیمان اشاره کرد. حذف این کالاها از سبد حمایتی دولت ، اگر چه در ابتدا حرف و حدیث های زیادی در پی داشت ، با گذشت شوک اولیه ، روشن شد که حذف یارانه ی این کالاها به نفع مردم و به ضرر سودجویان بوده است. در سالهایی که یارانه این اقلام حذف شده ، دیگر شاهدنایاب شدن گاه و بیگاه پودر لباس شویی و یا صف های طویل خرید سیمان و قاچاق آن برای کارهای ساختمانی نبوده ایم.
سوم: لزوم تغییر در شیوه ی پرداخت کنونی یارانه ها بر هیچکس پوشیده نیست و تقریبا همه ی مسئولان و اقتصادان کشور در آن اشتراک نظر داشته ، بر لزوم هدفمندسازی یارانه ها تاکید می کنند. برخی اختلاف نظرها ، تنها در مورد نحوه ی هدفمندسازی است ، نه اصل آن در شیوه ی کنونی که دولت و مجلس برای اجرای هدفمندسازی یارانه ها برگزیده اند ، یارانه ی برخی از اقلام مانند حامل های انرژی ، حذف شده ، سرانه ی تقریبی هر نفر از این یارانه ها به صورت مستقیم به او پرذاخت می شود. در این شیوه هر کس هزینه ی واقعی مصرف خود را می پردازد و خانواده هایی با مصرف کمتر نیز می توانند از اضافه ی مبلغ یارانه ها در جهت موارد دیگر رفاهی خانواده ی خود استفاده نماید.
دوم: نرسیدن یارانه ها به ذست مستحقان آن ، تنها اشکال شیوه ی کنونی نیست؛ بلکه این شیوه به مصرف مسرفانه ی این اقلام ارزشمند در کشور نیز دامن زده است. همان گونه که در آغاز نیز گذشت مردم کشور ما در برخی شاخص های انرژی به اندازه ی جمعیت بیش از یک میلیارد نفری چین ، انرژی مصرف می کنند ، و این شیوه ی مصرف نه تنها از بین برنده ی منابع ارزشمند و غیر قابل تجدید کشور است ، بلکه نمونه ی بارز اسرافی است که در دین ما حرام دانسته شده است. قاچاق این فراورده ها به کشورهای همسایه که قیمت انرژی در آنها بسیار بیشتر است نیز ، از جمله مشکلات شیوه ی کنونی توزیع یارانه است.
